بوره، بوراکس یا تنکار خام یک ماده جامد بلوری بی رنگ و حلال در آب است که در آب حل می شود. در ایران باستان بوره را یک ماده معدنی و یک نمک تلخ مزه توصیف می کردند که از آب دریاچه‌های آسیا و چین و تبت و هندوستان گرفته می‌شد. بوراکس اولین بار در بستر دریاچه های خشک در تبت کشف شد و از طریق جاده ابریشم به شبه جزیره عربستان در قرن هشتم میلادی وارد شد. بوراکس که به طور طبیعی اتفاق می افتد با فرآیند تبلور مجدد تصفیه می شود. بوراکس را می توان به صورت مصنوعی از سایر ترکیبات بور تولید کرد.
خواص بوره:
بوره یک ضد قارچ قوی است و از آن در درمان برفک سم اسب ها استفاده می شود. همچنین یکی از مواد اولیه در مکمل های ویتامین است. ماده تشکیل دهنده لعاب مینا، اجزای شیشه، سفال و سرامیک است و در تولید اسلایم نیز از آن استفاده می شود. همچنین این ماده معدنی یک پاک کننده و جلادهنده پوست نیز هست و به انعقاد خون نیز کمک می کند. اگزمای پوستی نیز با این ماده معدنی درمان شده است. همچنین بوره این خاصیت را دارد تا در ضد عفونی کننده های چشم به میزان ضعیف به کار برده شود.
کاربرد بوره یا تنکار خام:
بوراکس جز بسیاری از شوینده ها، مواد آرایشی و لعاب مینای دندان است. بوره برای ساختن محلول های بافر در بیوشیمی، به عنوان یک بازدارنده آتش، به عنوان یک ترکیب ضد قارچ، در ساخت فایبرگلاس، به عنوان یک شار در متالورژی، سپرهای جذب نوترون برای منابع رادیواکتیو، به عنوان یک ماده قلیایی در صنعت عکاسی و به عنوان یک حشره کش (مانند اسید بوریک) مفید است.
کاربرد غذایی بوراکس:
بوراکس، به عنوان یک ماده افزودنی غذایی در برخی از کشورها استفاده می شود، اما در برخی دیگر از جمله ایالات متحده، چین و تایلند ممنوع است. در نتیجه، برخی از غذاها مانند خاویار که برای فروش در ایالات متحده تولید می شوند، دارای مقادیر بیشتری نمک برای کمک به حفظ و ماندگاری بیشتر هستند.
بوراکس علاوه بر استفاده به عنوان ماده نگهدارنده، یک حالت سفت و لاستیکی به غذا می دهد. در چین، بوراکس در غذاهایی از جمله رشته های گندم و برنج وجود دارد. در اندونزی، این ماده افزودنی رایج، اما ممنوع، به غذاهایی مانند رشته فرنگی، باکو (کوفته) و برنج بخارپز اضافه می شود. سازمان حمایت از حقوق مصرف کننده در مورد خطر سرطان کبد با مصرف زیاد طی یک دوره پنج تا ده ساله هشدار می دهد.
روش مصرف بوره:
بوره معمولا به صورت موضعی استفاده می شود. یکی از راه های رایج مصرف آن استفاده در ماسک های پوستی است. برای این منظور باید یک قاشق چای خوری از پودر بوره را با کمی آبلیمو مخلوط کنید تا یک حالت خمیری پیدا کند. سپس به عنوان یک ماسک جلا دهنده برای پوست استفاده کنید.
نکته:
- قرار گرفتن بیش از حد در معرض گرد و غبار بوراکس می تواند باعث تحریک تنفسی شود، در حالی که به دلیل قرار گرفتن در معرض بوراکس خارجی، هیچ تحریک پوستی وجود ندارد.
- بلع بوره ممکن است باعث ناراحتی گوارشی از جمله حالت تهوع، استفراغ مداوم، درد شکم و اسهال شود.
- کودکان و زنان باردار به هیچ عنوان در تماس با این ماده نباید باشند.
نقد و بررسی‌ها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.